segunda-feira, 20 de julho de 2009

RECORDAÇONES D'OUTROS TIEMPOS

Hoije, passados muitos anhos, las recordaçones d'a mie anfáncia, toda eilha bibida nua pequeinha aldé mirandesa, de sou nome Bal D'Aila, son cumo la fita dun filme que bai passando na mie mimória. De alguas dessas lhembranças, bino-me a la eideia alguas profissones que, cul decorrer de l tiempo, deixórun de eisistir.
Hoije, lhembrei-me de l molineiro, profisson sin horário, ampeçaba de temperano até altas horas de la nuite. Era perciso moler l centeno para raçon de l animales, percipalmente ne l ambierno an que comian la palha misturada cula farina. Tamien para fazer l pan, "amassar", recorrie-se al moleiro para moer l trigo i fazer las fornadas de pan. Sendo l pan l percipal alimento, l molineiro era andispensable.
Ba garota, manhana tenes de ir al molineiro de Anfainç moler dous sacos de grano trigo, perciso amassar i nun tengo farina.
Esta era la cumbersa d'a mie mai que, na altura, se ancontraba solica cumigo pus l miu pai tenie emigrado para Fráncia, cumo tanta giente l fazie nessa altura.
Mentiriebos se dezisse que nun quedei a tembrar cumo baras berdes. You, cun mius siete ó uito anhos, ir al molineiro! I cumo fago para ir you sola? I se me caien ls sacos pul camino?
You bien tentaba demober la eideia de la cabeça d'a mie mai mas eilha era mulhier de eideias fixas i, palabra de Purificaçon, era asi que se chamaba a mie mai que Dius la tenga ne l cielo, era ua orde.
Nun te procupes, l tio António aperta bien ls sacos arriba de la burra i depuis, quando alhá chegares l tio molineiro çcarrega-los.
I alha fui eilha buscar l alqueire i l cribo para medir i cribar l grano, si porque l grano tenie de ir lhimpico de ampuzas y sien chinas. Ancheu ls sacos, feitos pulas nuossas tecedeiras mas tubo l cuidado de mandar dous sacos marcados cun las einiciales de l nome de l miu pai, para ls çtinguir de l outros ne l molino.
Salie bien cediço, pus de Bal de Aila a Anfainç inda ye ua buona tirada. Inda stou a ber un home, todo de branco de la cabeça als pies, cheno de farina.
Hoije tenes suorte, tenes pouca giente a la tua frente, dezie l tio molineiro. Prende l burro nessas arbores i senta-te a ua selombra que hoije l sol bai star abrasador, inda tenes tiempo de comer la merendica. Si que you lhebei ua bolsa, feita de chitas, cun pan i algo mais que agora nao me lhembra.
Passou-se mui tiempo, pul menos a mi pareciu-me un sieclo, i l molineiro alhá me carregou ls sacos de farinha par ir ambora.
Na época, nun habendo denheiro, era çcontada la maquia, que era ua porçon de farinha que bastasse para pagar l serbício de l molineiro.
I l molino bai molendo
grano a grano l trigo louro
i l molineiro bai bibendo
ten eilhi l sou tesouro
nun te antristeças molineiro
esta bida ye mesmo assi
hai uns que passan purmeiro
outros passan mais pal fin.

NUITE DE LHUAR


Sentada na mie baranda,
Beio las óndias, beio l mar,
Parece mesmo que ye die
Mas ye ua nuite de lhuar.
I las gaibotas en bando
Junto a l’auga ban pousar
Squeçam las pessonas na rue
Quedan na arena a namorar.
Cerro ls uolhos i bolo lhoinge
Ambalada pul mar
Ls mius pensamientos num páran
Lheban-me para outro lhugar.
Bien lhoinge deilhi
Adonde nin eisiste l mar
Oubo ls grilhos que cantam
An tan guapa nuite de lhuar.
Yá nun stou mais na cidade,
Stou lhoinge, na mie aldé
Uolho l cielo beio las streilhas
Ye nuite de Lhuna chena.
Fui esta magie de la nuite
Que me lhebou para un tiempo lhoinge
Adonde nunca tenie bisto l mar
Solo habie de semelhante
Tan guapa nuite de lhuar!

Pensamenos




Semeia um pensamento e colherás um desejo; semeia um desejo e colherás a acção; semeia a acção e colherás um hábito; semeia o hábito e colherás o carácter. (Tihamer Toth)

***********************************************************************************************************************************

Há flores que crescem no esterco. Ou entre duas telhas, com as raízes aconchegadas entre meia dúzia de grãos de terra que o vento arrastou. E talvez sejam mais verdadeiramente belas do que as outras, que alguém colocou num grande jardim e regou abundantemente durante o estio até que se cobrissem de cores e aromas.Com os homens acontece algo de muito semelhante. Quando parecem existir todas as condições para que um homem se desenvolva harmoniosamente, cheio de virtudes e qualidades, sucede frequentemente que esse homem se torna mole e falso. E que a sua beleza - descobrimos isso mais cedo ou mais tarde - acaba por não passar de aparência.(Paulo Geraldo)