quinta-feira, 24 de setembro de 2009

L' TIEMPO PASSA...

Nacemos, crecemos i l tiempo passa.
Passa la nuite i chega l die,
l sol nace i adrumece i cuntinamos
ls mesmos, cerrados an nós.
Reclamamos l que nun tenemos,
squecemo-mos de l que ganhámos
i qu'antes nun teniemos ó achábamos
que nun teniemos l suficiente.
Cobramos de ls outros, de la bida,
de nós mesmos.
I l tiempo passa...
Passan ls anhos i passamos pula bida
mas num bibemos, subrebibemos,
porque nun sabemos fazer outra cousa.
Até que, acordamos i miramos para trás,
l tiempo yá passou. I agora?
Agora, hoije, inda ye tiempo;
tiempo d'amar, de dar, de mirar,
de recunstruir algo,
de dar l'abraço amigo,
de dezir ua palabra de carinho,
d'agradecer pul que tenemos.
Hai pessonas que nada tubiram i, l tiempo passa...
Y la bida continua!

quarta-feira, 23 de setembro de 2009

PERDIDA NE L ZERTO




Perdida ne l zerto, triste, desolada
percuro l camino para a mie morada.
Nun l'ancontro an lhado nanhun,
ando a la deriba, sin rumo, sin direçon,
percuro alento pa l miu coraçon.
Perdida antre fantasmas, ancontro-me solo,
nada mais me resta de l qu'arena i polo.
Un zamrolar de sentimientos, tormentos,
angustia, tristeza i solidon,
solo ls centeilhas de sol calecen miu coraçon.
Percuro miu porto d'abrigo,
un cales adonde atracar,
perciso ancontrar miu barco
qu'anda a la deriba ne l mar.
Mas l bento de l norte que teima an soprar,
Tira-me las mies fuorças, nun me deixa abançar.
Presa nas dunas, nin sei an que lhugar,
perdi miu rumo, perdi miu pensar.
Yá nun tengo mais fuorças, nun cunsigo lhutar,
perciso dun abrigo adonde puoda çcansar.
Percuro ua streilha que me sirba de guia
mas la nuite ye scura i ne l zerto ye frie.
I tu miu amigo que nun conheces miu coraçon,
achas que nun puodo star perdida,
ne l meio de la multidon.
Cuncordo cuntigo, tenes to la rezon
mas essas pessonas nun me tiran de la solidon.
Se al menos you pudisse miu barco ancontrar,
seguirie miu rumo, eirie para outro lhugar.
Mas, stou perdida ne l zerto,
nua nuite sin lhuar!

Pensamenos




Semeia um pensamento e colherás um desejo; semeia um desejo e colherás a acção; semeia a acção e colherás um hábito; semeia o hábito e colherás o carácter. (Tihamer Toth)

***********************************************************************************************************************************

Há flores que crescem no esterco. Ou entre duas telhas, com as raízes aconchegadas entre meia dúzia de grãos de terra que o vento arrastou. E talvez sejam mais verdadeiramente belas do que as outras, que alguém colocou num grande jardim e regou abundantemente durante o estio até que se cobrissem de cores e aromas.Com os homens acontece algo de muito semelhante. Quando parecem existir todas as condições para que um homem se desenvolva harmoniosamente, cheio de virtudes e qualidades, sucede frequentemente que esse homem se torna mole e falso. E que a sua beleza - descobrimos isso mais cedo ou mais tarde - acaba por não passar de aparência.(Paulo Geraldo)