terça-feira, 23 de junho de 2009

San Juan




Nun sendo un Santo Padroeiro que se festeie nas nuossas aldés, cumo era l Santo Antónho, quiero solo prestar-le houmenaige bisto haber muitos anhos que bibo na cidade que l festeia.
Anque seia l padroeiro de muitas tierras, na nuite de San Joan, la cidade de l Porto ye la que mais l festeia. Na nuite de 23 para 24 de Júnio, nun hai portuense que quede an casa. Nas rues ls foliones passeian l alho-porro , ls martielhos de plástico, cumpran l manjerico i comen sardina assada.
Ye este l sprito folion de l pobo que percorre las rues de l Porto.
Deixo-boa eiqui alguas quadras populares, dedicadas a este santo:

Ye nuite de San Joan!
I an cada rue modesta
Cada cachico de suolo
Ye un cachico de fiesta

Nuite de grande folia
La nuite de San Joan
Por todas las rues de l Porto
manténen biba la tradiçon

La tu saia an balon
Quando beilas sobe tanto!
Que quien ben al San Joan
Yá nin quier saber de l santo

Nesta nuite hai sardinada
Cuma manda la tradiçon
Alho porro i manjerico
Asi se festeia l San Juan

Cun ls amigos bou festiar,
Bou comer sardina assada
Bou botar foguetes al aire
I beilar pula madrugada

San Joan pra ber las moças,
Fizo ua fuonte de prata.
Las moças nun ban a la fuonte,
San Juan todo se mata

segunda-feira, 22 de junho de 2009

Nuobe meses de ambierno i trés de anferno


Siempre que se oube esta spresson lhembra, sin dubida, l nuosso nordeste . Ye tamien esta spresson que lheba ls mius pensamientos a tiempos lhonginquos mas que inda stan bien persentes na mie mimória.
Era cun este calor ( anferno) que, ne ls meses de Júnio i Júlio, benie l trabalho mais defícel , era la segada. Lhembra-me, cumo se fusse hoije, l arduo trabalho daquelas gientes que salien de casa lhougo po la manhanica , al nacer de l sol , pa aprobeitar la frescura de l die y solo acababa al poner de l sol.
Este trabalho era árduo cuntudo, eisistie la antrejuda de famílias, bezinos i amigos, era cumo se fusse un trabalho quemunitário, juntaba-se un rancho de acerca de binte i tal pessonas, para segar, mais dous ó trés homes para atar ls manolhos de pan. Las fouces an punho i las dedeiras éran acessórios oubrigatórios. Mulhieres de lhenços na cabeça i ls homes cun chapéus de palha.
Hoije pregunto a mi própia cumo era possible, de baixo de tanto calor i cun un trabalho tan cansatibo, ancontráren-se dezenas de pessonas cantando al mesmo tiempo que segában l trigo i l centeno, sob l scaldante sol de berano! Era ua alegrie, un zafio, atrebo-me mesmo a dezir que éran tiempos felizes. Tanto trabalho, tan pesado i habie fecididade ne l rostro de las pessonas!
Naquel tiempo era un bai i ben de pessonas pul campo, las burricas que carregában las alforjas chenas de comida, que la dona de la casa, que tenie quedado para trás, preparou para l almuorço.
Ah, cumo you gustaba desse momento! Percuraba-se la melhor selombra que houbisse, stendien-se uas mantas de farrapos i eilhi se colocában ls melhores manjares, un bun guisado de canhona ó de chicha de bitela. Nun faltaba l persunto i ls chouriços, que se guardában para estas alturas. I l caldo? Si, por tener de se comer ne l campo, nun podie faltar l caldo, bien migadico cun migas de pan que quemido a la selombra, tenie sin dubida outro paladar. Tamien nun faltaba l garrafon de bino i l cántaro de barro cheno de auga, que se anchie de auga fresca siempre que houbisse un poço por acerca.
Depuis drumie-se la sesta, era perciso deixar passar al rechino de l sol. Quando la calor yá apertaba menos, l trabalho cuntinaba até al poner de l sol.
Ne l fin, juntában-se ls manolhos i fazie-se l burnal, tenendo l cuidado de birar las spigas pa la parte de drento, pa, ne l causo de chober, nun se molhassen, eibitando que l grano se stragasse
Éran dies i dies que se repetien ,de la manhana até la nuite. Anquanto nun se acabában las segadas, naide daba ampeço al acarreio, que era quando se lhebában ls manolhos de cereales pa las eiras i se fazien los burnals pa mais tarde se fazeren las trilhas, outro trabalho nun menos penoso. L acarreio era feito cun ls carros de bacas, cujo "chiar" carateristico alegraba ls campos. Parecie ua sinfonia de música.
Antretanto, cul aparecimento de las máquinas agricolas, ls trabalhos de l campo passórun a ser mais facilitados mas perdírun-se balores , cumo l quemunitarismo i la antreajuda de las pessonas. Agora ye cada qual na sue bida!

Pensamenos




Semeia um pensamento e colherás um desejo; semeia um desejo e colherás a acção; semeia a acção e colherás um hábito; semeia o hábito e colherás o carácter. (Tihamer Toth)

***********************************************************************************************************************************

Há flores que crescem no esterco. Ou entre duas telhas, com as raízes aconchegadas entre meia dúzia de grãos de terra que o vento arrastou. E talvez sejam mais verdadeiramente belas do que as outras, que alguém colocou num grande jardim e regou abundantemente durante o estio até que se cobrissem de cores e aromas.Com os homens acontece algo de muito semelhante. Quando parecem existir todas as condições para que um homem se desenvolva harmoniosamente, cheio de virtudes e qualidades, sucede frequentemente que esse homem se torna mole e falso. E que a sua beleza - descobrimos isso mais cedo ou mais tarde - acaba por não passar de aparência.(Paulo Geraldo)