percuro l camino para a mie morada.
Nun l'ancontro an lhado nanhun,
ando a la deriba, sin rumo, sin direçon,
percuro alento pa l miu coraçon.
Perdida antre fantasmas, ancontro-me solo,
nada mais me resta de l qu'arena i polo.
Un zamrolar de sentimientos, tormentos,
angustia, tristeza i solidon,
solo ls centeilhas de sol calecen miu coraçon.
Percuro miu porto d'abrigo,
un cales adonde atracar,
perciso ancontrar miu barco
qu'anda a la deriba ne l mar.
Mas l bento de l norte que teima an soprar,
Tira-me las mies fuorças, nun me deixa abançar.
Presa nas dunas, nin sei an que lhugar,
perdi miu rumo, perdi miu pensar.
Yá nun tengo mais fuorças, nun cunsigo lhutar,
perciso dun abrigo adonde puoda çcansar.
Percuro ua streilha que me sirba de guia
mas la nuite ye scura i ne l zerto ye frie.
I tu miu amigo que nun conheces miu coraçon,
achas que nun puodo star perdida,
ne l meio de la multidon.
Cuncordo cuntigo, tenes to la rezon
mas essas pessonas nun me tiran de la solidon.
Se al menos you pudisse miu barco ancontrar,
seguirie miu rumo, eirie para outro lhugar.
Mas, stou perdida ne l zerto,
nua nuite sin lhuar!
Sem comentários:
Enviar um comentário