Percuro an ban mas nun t'ancuontro,
l tou amor fugiu-me sin you dar de cunta.
Un nubrineiro denso lhieba-me
por caminos anciertos, camino triste i desolada.
Penso an todo l que restou, tristeza, zeiluson,
mágoa, muita mágoa an miu coraçon!
An miu pensamiento, restan solo momientos guapos,
que se trasformórun agora
an dies eimensos, de muita solidon.
Hai que seguir caminando, bencindo la solidon, bendo an cada passo ua cunquista, an cada flor ua nuoba sprança i an cada streilha ua nuoba lhuç...
ResponderEliminarGuapo poema, amiga.
Beisicos
delaide
A cada die nace l sol, anque muita beç nien se beia, mas ha de siempre tornar a relhuzir. L que de gupao mos queda de l passado, tamien puode ajudar a abrir jinelas pa l feturo.
ResponderEliminarbeisicos,
Amadeu
Para ber - La procisson de la Senhora de la Lhuç.
ResponderEliminarhttp://www.sendim.net/noticias/hoije/noticias_titulos.asp?id=963