quarta-feira, 21 de outubro de 2009

UN DIE SIN BRILHO...






Acordei, l die staba triste,
Sin brilho. L sol scondiu-se
por antre las nubénes
i dou lhugar a la chuba fourte i airaçadas.
Dies cinzentos…
Que sfrian emoçones
I adrumecen ls sentimientos.
Nun quiero sentir monotonia,
Quiero ber las quelores de l die,
Poder correr, saltar
E nun tener d' acordar
Oubindo l’aire a soprar.
Ben sol! Trai-mos la tue lhuç,
Las tues quelores, l tou calor!
Lheba de nós esta chuba,
Que juntantamente cun l’aire
acorrentan nuossos pies,
ye ampossible caminar.
Quiero poder ber l mar
I an sues óndias l sol a brilhar!
Quiero poder ber las streilhas
Nas próximas nuites de lhuar!
Bai-t’ambora chuba,
Eiqui nun ye l tou lhugar!
Deixa l sol salir de la nubres,
Para quelorir l nuosso die
cun l sou brilhar
i que puoda, finalmente
ls noussos coraçones acunchegar!

1 comentário:

  1. Eisilda,

    Yá te deste de cuonta que quando stá a chober, bido de acerca ye anfenitamente guapo.
    doro star al pie del mar brabo, no Eimbierno.
    Agora falando an chuba, lembrou-se-me de que cumo era agradáble an África star a banhar-mos no mar i a chober. Adoro l mar! Deiqui dadonde bibo nun l beio mas nun me queda mui loinje i a las bezes meto-me no carro i alhá bou para un dels mius refúgios. Fui ua peixon als dezanuobe anhos. No Porto solo l bi al loinje, nunca chapenhei na auga. Fui apuis an Moçambique la peixon.
    Beisicos

    ResponderEliminar

Pensamenos




Semeia um pensamento e colherás um desejo; semeia um desejo e colherás a acção; semeia a acção e colherás um hábito; semeia o hábito e colherás o carácter. (Tihamer Toth)

***********************************************************************************************************************************

Há flores que crescem no esterco. Ou entre duas telhas, com as raízes aconchegadas entre meia dúzia de grãos de terra que o vento arrastou. E talvez sejam mais verdadeiramente belas do que as outras, que alguém colocou num grande jardim e regou abundantemente durante o estio até que se cobrissem de cores e aromas.Com os homens acontece algo de muito semelhante. Quando parecem existir todas as condições para que um homem se desenvolva harmoniosamente, cheio de virtudes e qualidades, sucede frequentemente que esse homem se torna mole e falso. E que a sua beleza - descobrimos isso mais cedo ou mais tarde - acaba por não passar de aparência.(Paulo Geraldo)